Pier¶cionki

Trwałe, lekkie metale, takie jak platyna, iryd i pallad pozwalały na niekonwencjonalne wykorzystywanie kamieni szlachetnych, a nowe metody wysadzania kamieniami umożliwiały tworzenie bardziej rześbionych wzorów i większe wykorzystywanie różnych metalowych tworzyw i wykończeń. Wiele też, spośród znajdujących się wówczas wspaniałych dzieł sztuki, uległo zniszczeniu lub rozproszeniu. Właściwości ozdobne kamienia organicznego sprawiły, iż już w starożytności Kamea Bizuteria znane były zabiegi poprawiające piękno bursztynu. . Najbardziej cenionymi kamieniami były diamenty i rubiny, to tym kamieniom poświęcony był jeden z poematów indyjskich. Wszyscy wychodzą z założenia, że liczą się przede wszystkim modne wzory, które za chwilę odejdą w zapomnienie, dlatego nie warto za nie przepłacać. . . Niemal każdy gospodarz marzył o eleganckiej tabakierze wypełnionej tabaką albo o zdobionej fajce. Podobnie kobiety chętnie uzupełniały swoje stroje biżuterią. Grecy obdarzyli rubin mianem śmatki wszystkich kamieni szlachetnychś, na Wschodzie zaś nazywano go śkroplą krwi z serca matki Ziemiś, a w starożytnym Rzymie śkwiatem wśród kamieniś. Cechy bursztynników w innych miastach nadbałtyckich: Słupsku, Kołobrzegu, Koszalinie i Elblągu, miały drugorzędne znaczenie. Rozwój warsztatów rzemieślniczychZ chwilą włączenia Gdańska do Rzeczpospolitej (1466 r. ) i utworzenia cechu bursztynników w roku 1477, rzemieślnicy tej specjalności, dotąd pozbawieni możliwości rozwoju z powodu rygorystycznych ograniczeń narzuconych przez administrację krzyżacką, mogli zacząć legalnie pracować. -

biżuteria Kraków